Chinees tuinieren met een Vifit-oma

Alles wat er deze weken op de faculteiten gebeurt, is door het grote boze IRIS omgetoverd in tentamens. Zelfs de kleinste werktuigbouwkundevakjes op de vroegste uurtjes van de donderdag blijken plotseling tentamens. Ook de secretaresses van deze week komen niet veel verder dan een verontschuldigende glimlach. Tevergeefs laten we onze telefoonnummers achter. Jammer, deze week geen colleges, geen Stan en Sander.

Maar dan lezen we over een forum urban transformations, georganiseerd door de vakgroep stedenbouwkunde van de faculteit Bouwkunde. We besluiten het met een bezoekje te vereren.

Voor een flitsend roodgeverfd zaaltje op de eerste verdieping lopen docenten en studenten onrustig door elkaar. Iedereen is in stemmig grijs gekleed en er heerst een gespannen sfeer.

Voor ons forum zijn drie verschillende aanvangstijden in omloop, en dus zijn we te vroeg, te laat of precies op tijd. Het zaaltje is nog bezet, maar daar lijken de bouko’s niet van op te kijken. Om de tijd te doden drinken ze koffie uit rode bekertjes. Dan besluit een potige oma dat het hoog tijd is te beginnen. Met een doeltreffende opmerking worden de bezetters verjaagd. Rondom de tafel in het midden verzamelen zich de vijf docenten, terwijl de studenten zo ver mogelijk achterin wegduiken. Een op het oog timide dame, professor Louisa Carmona, heeft vandaag de broek aan. Ondanks het incomplete docententeam wordt het forum door haar gestart, voor ‘further delay‘ is geen tijd.

Het forum urban transformations blijkt een serie peilingen over Sjanghai. Frank, de enige Nederlandse student, laat plaatjes zien van Chinese tuinen en communistische partijleiders. De docenten maken notities, drinken Vifit en wrijven uitgebreid over hun gezicht. Tijdens de presentatie komen vertraagde collega’s op hun dooie akkertje binnenlopen. De overwegend Aziatische studentes vinden het prachtig. Vooral als Frank uitlegt dat de Chinezen houden van tai chi en traditioneel tuinieren, beginnen ze te zachtjes giechelen.

“Two minutes“, onderbreekt Carmona, en precies twee minuten later rondt Frank zijn presentatie af. Eén voor één bedenken de docenten lange commentaren en halve vragen. Het lijkt of ze allemaal hetzelfde zeggen, maar de overige aanwezigen knikken instemmend. Uiteindelijk is de Vifit-oma aan de beurt. Ook zij slaagt erin om met een variatie enkele mensen heftig aan het knikken te krijgen. Dan besluit Carmona dat het mooi is geweest. Eigenhandig beoordeelt ze de peiling als positief en laat haar collega’s Franks papieren ondertekenen. De volgende stedenbouwer staat al klaar om haar presentatie te beginnen. Voordat het zover is, zijn wij de deur al uitgesprint. Op naar de rode bekertjes.

Stan en Sander

Na enkele vergeefse pogingen een college te vinden, staan we op het punt er de brui aan te geven. Alles wat er deze weken op de faculteiten gebeurt, is door het grote boze IRIS omgetoverd in tentamens. Zelfs de kleinste werktuigbouwkundevakjes op de vroegste uurtjes van de donderdag blijken plotseling tentamens. Ook de secretaresses van deze week komen niet veel verder dan een verontschuldigende glimlach. Tevergeefs laten we onze telefoonnummers achter. Jammer, deze week geen colleges, geen Stan en Sander.

Maar dan lezen we over een forum urban transformations, georganiseerd door de vakgroep stedenbouwkunde van de faculteit Bouwkunde. We besluiten het met een bezoekje te vereren.

Voor een flitsend roodgeverfd zaaltje op de eerste verdieping lopen docenten en studenten onrustig door elkaar. Iedereen is in stemmig grijs gekleed en er heerst een gespannen sfeer.

Voor ons forum zijn drie verschillende aanvangstijden in omloop, en dus zijn we te vroeg, te laat of precies op tijd. Het zaaltje is nog bezet, maar daar lijken de bouko’s niet van op te kijken. Om de tijd te doden drinken ze koffie uit rode bekertjes. Dan besluit een potige oma dat het hoog tijd is te beginnen. Met een doeltreffende opmerking worden de bezetters verjaagd. Rondom de tafel in het midden verzamelen zich de vijf docenten, terwijl de studenten zo ver mogelijk achterin wegduiken. Een op het oog timide dame, professor Louisa Carmona, heeft vandaag de broek aan. Ondanks het incomplete docententeam wordt het forum door haar gestart, voor ‘further delay‘ is geen tijd.

Het forum urban transformations blijkt een serie peilingen over Sjanghai. Frank, de enige Nederlandse student, laat plaatjes zien van Chinese tuinen en communistische partijleiders. De docenten maken notities, drinken Vifit en wrijven uitgebreid over hun gezicht. Tijdens de presentatie komen vertraagde collega’s op hun dooie akkertje binnenlopen. De overwegend Aziatische studentes vinden het prachtig. Vooral als Frank uitlegt dat de Chinezen houden van tai chi en traditioneel tuinieren, beginnen ze te zachtjes giechelen.

“Two minutes“, onderbreekt Carmona, en precies twee minuten later rondt Frank zijn presentatie af. Eén voor één bedenken de docenten lange commentaren en halve vragen. Het lijkt of ze allemaal hetzelfde zeggen, maar de overige aanwezigen knikken instemmend. Uiteindelijk is de Vifit-oma aan de beurt. Ook zij slaagt erin om met een variatie enkele mensen heftig aan het knikken te krijgen. Dan besluit Carmona dat het mooi is geweest. Eigenhandig beoordeelt ze de peiling als positief en laat haar collega’s Franks papieren ondertekenen. De volgende stedenbouwer staat al klaar om haar presentatie te beginnen. Voordat het zover is, zijn wij de deur al uitgesprint. Op naar de rode bekertjes.

Stan en Sander