Campus

Biometrisch muizen

Fujitsu heeft een muis uitgevonden die de unieke aderstructuur in iemands handpalm leest. Ideaal als beveiliging. Vinden ze bij Fujitsu.

,,Het lijkt me een leuk aardigheidje. Ik ben alleen wel benieuwd in hoeverre het ook echt werkt. Er zijn meer van dit soort technieken. Allemaal werken ze tot op zekere hoogte goed, maar tot dusver is er niet een fraudebestendig gebleken.”

Aan het woord is dr. Leon Rothkrantz, universitair hoofddocent bij Informatietechnologie en Systemen en onder meer gespecialiseerd in de manieren waarop computers de mens kunnen herkennen. Zelfs de computer die je vingerafdruk leest is betrekkelijk gemakkelijk om de tuin te leiden, weet Rothkrantz. ,,Met een beetje verf, wat folie en een doos met kunstvingers, zeg maar. Dat een muis de aderstructuur van je hand herkent, lijkt me iets nieuws. Maar dan nog zal het einddoel een combinatie van factoren zijn. Gezichtsherkenning, plus spraakherkenning, plus eventueel herkenning van je vingerafdruk of je handpalm.”

,,Ik kan me voorstellen dat er bijvoorbeeld een voiceprint bij komt: dat je een zin moet voorlezen die de computer op het scherm zet”, denkt ook dr.ir. Bob Duin, universitair hoofddocent bij Technische Natuurwetenschappen en verbonden aan de Patroonherkenningsgroep van de TU. ,,Op zo’n taak kun je je moeilijk voorbereiden.”

Duin hoorde onlangs nog over de biometrische muis op een congres over patroonherkenning in Canada. ,,Biometrica (de meetkunde van de levende natuur % red.) is erg in. Er is veel vraag naar dit soort technieken. Op het congres werd een lezing gehouden over alle mogelijke soorten toepassingen van de biometrica. Maar de teneur was toch wel een beetje dat er meer nauwkeurigheid wordt beloofd dan er kan worden waargemaakt.”

Fujitsu belooft een nauwkeurigheid van een half procent: een op de tweehonderd keer herkent de muis je hand níét. ,,Daarmee ben je er nog niet”, merkt Duin op. ,,Je wilt ook weten hoe groot de kans is dat de computer iemand anders voor jou aanziet. Dat cijfer zie je veel minder vaak. Je moet namelijk duizenden vrijwilligers laten langskomen om die foutmarge te bepalen.”

Ook bij Rothkrantz overheerst de twijfel. ,,Is dit nu echt een verbetering vergeleken met de vingerafdruk? Ja, je hebt geen extra apparaatje nodig waar je je vinger in moet stoppen. Dat is natuurlijk mooi. Maar zo’n muis zal ook extra duur zijn, terwijl een computermuis een van de meest gestolen dingen is. En hoe robuust is hij? Doet zo’n infraroodcamera die je aders leest het nog wel als je hem laat vallen? Werkt hij wel onder alle omstandigheden? Herkent hij ook de eeltige hand van iemand die in de bouw werkt? Of je eigen hand, als die onder de viezigheid zit?”

Eerst zien, dan geloven % dát blijft voorlopig het devies.

,,Het lijkt me een leuk aardigheidje. Ik ben alleen wel benieuwd in hoeverre het ook echt werkt. Er zijn meer van dit soort technieken. Allemaal werken ze tot op zekere hoogte goed, maar tot dusver is er niet een fraudebestendig gebleken.”

Aan het woord is dr. Leon Rothkrantz, universitair hoofddocent bij Informatietechnologie en Systemen en onder meer gespecialiseerd in de manieren waarop computers de mens kunnen herkennen. Zelfs de computer die je vingerafdruk leest is betrekkelijk gemakkelijk om de tuin te leiden, weet Rothkrantz. ,,Met een beetje verf, wat folie en een doos met kunstvingers, zeg maar. Dat een muis de aderstructuur van je hand herkent, lijkt me iets nieuws. Maar dan nog zal het einddoel een combinatie van factoren zijn. Gezichtsherkenning, plus spraakherkenning, plus eventueel herkenning van je vingerafdruk of je handpalm.”

,,Ik kan me voorstellen dat er bijvoorbeeld een voiceprint bij komt: dat je een zin moet voorlezen die de computer op het scherm zet”, denkt ook dr.ir. Bob Duin, universitair hoofddocent bij Technische Natuurwetenschappen en verbonden aan de Patroonherkenningsgroep van de TU. ,,Op zo’n taak kun je je moeilijk voorbereiden.”

Duin hoorde onlangs nog over de biometrische muis op een congres over patroonherkenning in Canada. ,,Biometrica (de meetkunde van de levende natuur % red.) is erg in. Er is veel vraag naar dit soort technieken. Op het congres werd een lezing gehouden over alle mogelijke soorten toepassingen van de biometrica. Maar de teneur was toch wel een beetje dat er meer nauwkeurigheid wordt beloofd dan er kan worden waargemaakt.”

Fujitsu belooft een nauwkeurigheid van een half procent: een op de tweehonderd keer herkent de muis je hand níét. ,,Daarmee ben je er nog niet”, merkt Duin op. ,,Je wilt ook weten hoe groot de kans is dat de computer iemand anders voor jou aanziet. Dat cijfer zie je veel minder vaak. Je moet namelijk duizenden vrijwilligers laten langskomen om die foutmarge te bepalen.”

Ook bij Rothkrantz overheerst de twijfel. ,,Is dit nu echt een verbetering vergeleken met de vingerafdruk? Ja, je hebt geen extra apparaatje nodig waar je je vinger in moet stoppen. Dat is natuurlijk mooi. Maar zo’n muis zal ook extra duur zijn, terwijl een computermuis een van de meest gestolen dingen is. En hoe robuust is hij? Doet zo’n infraroodcamera die je aders leest het nog wel als je hem laat vallen? Werkt hij wel onder alle omstandigheden? Herkent hij ook de eeltige hand van iemand die in de bouw werkt? Of je eigen hand, als die onder de viezigheid zit?”

Eerst zien, dan geloven % dát blijft voorlopig het devies.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.