Campus

The bike of…

Name: Bennett Cohen
Brand: Unknown oma-fiets
Price: €60 euro
Striking Feature: Distorted front tire
“I’m originally from Portland, Oregon. Portland is considered to be one of the most bike-friendly cities in America, so I thought I knew a thing or two about bike culture before moving to Holland.

However, after moving here I’ve learned that the Dutch have taken bike culture to a level I never imagined. The path and parking infrastructure is amazing for bikes – it’s nice to feel like the dominant mode when cycling, and not always looking out for cars. It’s also quite incredible to see Moms with two kids on one bike, or students cycling several cases of beer around. I even once saw a guy playing video games with both hands while cycling.


I’m doing the MSc Industrial Ecology programme, which is interdisciplinary and inter-university, so I’m always on the go. A good bike was critical. Soon after I got to Holland, a classmate told me about a bike-swap in Leiden, so I went to check it out. There were dozens of used black ‘omafiets’ available for international students to choose from. I immediately noticed one with a nice kick-stand and working generator and light system. I bought it after a short test-ride.

One evening I had my omafiets locked up at the Delft station. When I returned the following morning, not only was my bike missing, but the entire rack I’d locked it to was also gone! After some initial confusion, I realized that the municipality had removed the rack as part of the station reconstruction process. I soon discovered my bike in a pile of bikes that had been parked in the removed rack.



Unfortunately the workers had been quite rough on it, and four spokes were ripped out of the front wheel. I haven’t repaired this yet, so the wheel is becoming more and more oval-shaped, which makes for an entertaining ride, to say the least. Still, I’m impressed that the bike is still rideable after two months with so many spokes missing.” 

Secretaris van de universiteit Hans Krul zegt dat er op dit moment al zo’n 110 miljoen euro is uitgegeven aan Bouwkunde. “En er zit nog zo’ n vijftig miljoen euro in de planning: een verduurzaming van het pand voor dertig miljoen euro, en een uitbreiding voor twintig miljoen euro.”

Niet al het verzekeringsgeld gaat naar Bouwkunde, zegt Krul. “De TU is één bedrijf. Je wordt niet rijk van zo’n brand. Je legt er altijd op toe. Het is een kwestie van prioriteiten en we hebben te maken met een moeilijke financiële situatie.”

Volgens Patijn staat er nog een claim van 3,2 miljoen euro open, waarvan ongeveer 1,4 miljoen euro voor de bibliotheek. “Dat gaat de bibliotheek nu voor een deel zelf oppakken.”

Van de resterende 1,8 miljoen euro is volgens Patijn ‘alleen na lang aandringen circa twee ton uitgekeerd’. “En dan alleen nog aan derden, particulieren die schade hebben geleden aan bijvoorbeeld antiquarische handbibliotheken. Heel schrijnend. Bibliotheek, stoelencollectie, architectural collections (voorheen schatkamer) en RMIT strijden in belang en emotie om de voorrang.”

In totaal zou er negen miljoen euro uitgekeerd moeten worden voor herstel van collecties en voor schadevergoedingen, meent Patijn. “Dat is nog niet geaccordeerd”, zegt Krul.”Het college van bestuur zal daarover nog een standpunt innemen De TU Delft bestaat uit meer dan Bouwkunde.”

Of het begrijpelijk is dat de prioriteiten nu even ergens anders liggen? “Nee”, zegt Patijn. “Als je een goede uitkering hebt van de verzekering moet je de dingen doen die nog moeten gebeuren.”

“Daarover verschillen we dan van mening”, zegt Krul. “Het liefst had Patijn gezien dat er 118 miljoen euro was overgemaakt, maar zo werkt het niet. Er is ook nog een concern, dat veel geld heeft overgemaakt naar Bouwkunde. We hebben niet zitten beknibbelen. Ik denk dat Bouwkunde geen reden tot klagen heeft. De polsstok is zo lang als hij is.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.