Als verzopen katjes in veel te chique kleren maken we een spetterende entrée. Meteen wordt pijnlijk duidelijk dat er na het geweldige idee om een keer karaoke te zingen, niet verder is gekeken dan de google-zoekopdracht ‘karaokebar Rotterdam’.
Delen
In een buurt waar ik in vijf minuten zeven politieauto’s heb gespot, staat salon Tropica. Binnen is het dan ook subtropisch: elf rieten stoelen op een rijtje. “Ze mogen niet verplaatst worden, want misschien wordt het zo nog druk”, maakt de kroegbaas ons duidelijk. Op de plastic tafeltjes liggen menukaarten vol met liedjes. Het publiek bestaat uit zo veel verschillende types dat het lijkt alsof je per ongeluk in een komedie terecht bent gekomen. Stuk voor stuk zijn het karikaturen. Een vrouw met een naveltruitje tot net onder haar borsten, een opa met een trainingsjack en een gouden bokshandschoen aan zijn halsketting, witblonde zonnebankbruine veertigers, en een heleboel net niet-Anita Meijers en Marco Borstato’s. De hele avond klinken er vreselijke nummers als ‘Kon ik maar even bij je zijn’. Tot ergernis van de stamgasten zingen wij onverstoord, meerstemmig vals mee. Het wordt een geweldige avond. Maar wachtend op de nachttrein vraag ik me af of er niet iets vergelijkbaars in Delft is.
Het inspireert me tot een alternatieve kroegentocht. In van die kroegen zonder studenten, waar enkel geboren en getogen Delvenaren komen. Op zaterdagavond ga ik naar Altijd Gezelligheid. De gevel is versierd met kerstverlichting. Op de stoep staan drie scooters geparkeerd. Als ik voorzichtig de deur openduw word ik door vijftien paar ogen aangestaard. Er zitten alleen mannen aan de bar, die zich na een blik weer omdraaien. Ik bestel een biertje en ga aan een tafeltje zitten. Afgezien van de biljarttafels, de immense prijzenkast en een grote gezellige bar lijkt het alsof je binnenkomt bij je oma, inclusief geraniums, vitrage en tafeltapijt.
Tijdens mijn tweede biertje komen er allemaal vrouwen binnen. Ik zie de mannen opfleuren. De vrouwen hebben diademen met een lichtgevend hertengewei op hun hoofd. Allemaal hebben ze volle plastic tassen bij zich. Ze zijn wezen kerstshoppen met een speciaal daarvoor georganiseerde bustour. Nu wordt het hele tafereel me duidelijk. De mannen in de kroeg, al wachtend op hun vrouwen, die onvermoeid erop uit trekken om een leuke kerst te kopen. Nadat zij hun mannen een flinke ‘hallo, je vrouwtje is weer terug’-tongzoen hebben gegeven, worden de tassen uitgepakt. De mooiste prullaria stallen de dames uit: minikerstboompjes, oplichtende Rudolph the Reindeerneuzen, kerstmutsen en de grootste aanwinst: een lieftallige porseleinen wijze uit het Oosten met een al even zo onschuldig herderinnetje die in zo’n positie staan alsof zij de scène in de Nijmeegse fietsenstalling zelf hebben bedacht. Dat wordt weer lachen met kerst! Op weg naar de wc raak ik verstrikt in een polonaise, waar ik pas na drie rondjes biljart weer uit kan. Met de meezingers van Hollandse B-artiesten nog in mijn hoofd ga ik naar buiten. Hoewel ik een kroegentocht gepland had, besluit ik het vanavond bij deze ene te houden. (CD)
Weet je een feest? Mail
Als verzopen katjes in veel te chique kleren maken we een spetterende entrée. Meteen wordt pijnlijk duidelijk dat er na het geweldige idee om een keer karaoke te zingen, niet verder is gekeken dan de google-zoekopdracht ‘karaokebar Rotterdam’. In een buurt waar ik in vijf minuten zeven politieauto’s heb gespot, staat salon Tropica. Binnen is het dan ook subtropisch: elf rieten stoelen op een rijtje. “Ze mogen niet verplaatst worden, want misschien wordt het zo nog druk”, maakt de kroegbaas ons duidelijk. Op de plastic tafeltjes liggen menukaarten vol met liedjes. Het publiek bestaat uit zo veel verschillende types dat het lijkt alsof je per ongeluk in een komedie terecht bent gekomen. Stuk voor stuk zijn het karikaturen. Een vrouw met een naveltruitje tot net onder haar borsten, een opa met een trainingsjack en een gouden bokshandschoen aan zijn halsketting, witblonde zonnebankbruine veertigers, en een heleboel net niet-Anita Meijers en Marco Borstato’s. De hele avond klinken er vreselijke nummers als ‘Kon ik maar even bij je zijn’. Tot ergernis van de stamgasten zingen wij onverstoord, meerstemmig vals mee. Het wordt een geweldige avond. Maar wachtend op de nachttrein vraag ik me af of er niet iets vergelijkbaars in Delft is.
Het inspireert me tot een alternatieve kroegentocht. In van die kroegen zonder studenten, waar enkel geboren en getogen Delvenaren komen. Op zaterdagavond ga ik naar Altijd Gezelligheid. De gevel is versierd met kerstverlichting. Op de stoep staan drie scooters geparkeerd. Als ik voorzichtig de deur openduw word ik door vijftien paar ogen aangestaard. Er zitten alleen mannen aan de bar, die zich na een blik weer omdraaien. Ik bestel een biertje en ga aan een tafeltje zitten. Afgezien van de biljarttafels, de immense prijzenkast en een grote gezellige bar lijkt het alsof je binnenkomt bij je oma, inclusief geraniums, vitrage en tafeltapijt.
Tijdens mijn tweede biertje komen er allemaal vrouwen binnen. Ik zie de mannen opfleuren. De vrouwen hebben diademen met een lichtgevend hertengewei op hun hoofd. Allemaal hebben ze volle plastic tassen bij zich. Ze zijn wezen kerstshoppen met een speciaal daarvoor georganiseerde bustour. Nu wordt het hele tafereel me duidelijk. De mannen in de kroeg, al wachtend op hun vrouwen, die onvermoeid erop uit trekken om een leuke kerst te kopen. Nadat zij hun mannen een flinke ‘hallo, je vrouwtje is weer terug’-tongzoen hebben gegeven, worden de tassen uitgepakt. De mooiste prullaria stallen de dames uit: minikerstboompjes, oplichtende Rudolph the Reindeerneuzen, kerstmutsen en de grootste aanwinst: een lieftallige porseleinen wijze uit het Oosten met een al even zo onschuldig herderinnetje die in zo’n positie staan alsof zij de scène in de Nijmeegse fietsenstalling zelf hebben bedacht. Dat wordt weer lachen met kerst! Op weg naar de wc raak ik verstrikt in een polonaise, waar ik pas na drie rondjes biljart weer uit kan. Met de meezingers van Hollandse B-artiesten nog in mijn hoofd ga ik naar buiten. Hoewel ik een kroegentocht gepland had, besluit ik het vanavond bij deze ene te houden. (CD)
Weet je een feest? Mail
Comments are closed.