Desgevraagd: noodoverloopgebied

/strong>

Dat is de belangrijkste aanbeveling van de commissie-Luteijn aan de Haagse politiek. De Ooijpolder en de Rijnstrangen moeten het overtollige Rijnwater opvangen, een deel van de Beersche Overlaat vormt de ‘uitlaatklep’ voor de Maas. De commissie-Luteijn heeft de drie gebieden vorige week in een rapport aangewezen.

Zijn overloopgebieden wel een goed idee? Prof.dr.ir. Han Vrijling (waterbouwkunde): ,,Dat valt nog te bezien. Ik moet alle sommen nog eens zien. De gebieden zijn in ieder geval te klein. Je weet immers niet wanner het water komt en hoe hoog het zal reiken. Je hebt dus extra ruimte nodig.”

Waterbouwkundehoogleraar prof.dr.ir. Frans Barends is positiever. ,,Maar”, zegt hij, ,,structureel lost het weinig op, want de capaciteit is beperkt. Het is een noodmaatregel; iets wat je achter de hand houdt in geval van calamiteit.”

In het rapport-Luteijn zijn geen alternatieven uitgewerkt voor de noodoverloopgebieden. Vrijling: ,,Zoiets zou je van een eerstejaars op een technische universiteit al niet accepteren. Het rapport presenteert geen keuzes, maar zoekt argumenten bij een beslissing die de politiek feitelijk al genomen heeft.”

Zijn collega Barends vindt de keuze van de drie gebieden voor de hand liggen. ,,Maar ik mis wel een gedegen risico-analyse.”

Commissie-voorzitter Luteijn erkent in interviews dat er maar een minieme kans is dat de overloopgebieden ooit hoeven te worden gebruikt. Hij stelt daar een argument tegenover: als het ooit zo ver komt, en je niet beschikt over overloopgebieden om de overstroming in banen te leiden, kan de schade in tientallen miljarden euro lopen. Barends is het hier mee eens. ,,Zulke grote schade toelaten, dat moet je nooit willen.”

Barends heeft weinig begrip voor de reacties van de tegenstanders, die onder meer stellen dat een volk van dijkenbouwers geen dijken moet gaan doorsteken. ,,Het wordt opgeblazen. De overloopgebieden zijn een noodvoorziening. Water dat een kritiek hoog punt heeft bereikt, gedraagt zich onvoorspelbaar. Als de nood hoog is, moet je daarom alle opties afwegen. Ook die van dijkdoorsteek.”

Vrijling snapt de reacties wel. ,,Deze aanpak is een breuk met het verleden. En je kunt je afvragen of onze aanpak de afgelopen eeuwen werkelijk zo slecht was. Ik denk dat we altijd heel rationeel bezig zijn geweest.”

De gebieden moeten natuurlijk wel tijdig worden geëvacueerd, zegt Vrijling. ,,Vollopen gaat snel. Je kunt bij zo’n overloopgebied niet achteraf zeggen: sorry, de koeien zijn verzopen.”

De beslissing om een gebied te laten overlopen ligt niet bij gemeente of provincie, maar bij Binnenlandse Zaken, zegt de commissie-Luteijn in het rapport. ,,Ze hebben onverkort de aanbevelingen overgenomen van Judith Scholtes”, constateert Vrijling tevreden. Scholtes (TBM) promoveerde begin dit jaar op het onderwerp.

Extreem weer. De grote rivieren dreigen te overstromen, conventionele maatregelen helpen niet en de dijken dreigen te bezwijken. Als dat worst case scenario ooit uitkomt, moet% om erger te voorkomen – het overtollige rivierwater in drie noodoverloopgebieden tijdelijk worden opgevangen.

Dat is de belangrijkste aanbeveling van de commissie-Luteijn aan de Haagse politiek. De Ooijpolder en de Rijnstrangen moeten het overtollige Rijnwater opvangen, een deel van de Beersche Overlaat vormt de ‘uitlaatklep’ voor de Maas. De commissie-Luteijn heeft de drie gebieden vorige week in een rapport aangewezen.

Zijn overloopgebieden wel een goed idee? Prof.dr.ir. Han Vrijling (waterbouwkunde): ,,Dat valt nog te bezien. Ik moet alle sommen nog eens zien. De gebieden zijn in ieder geval te klein. Je weet immers niet wanner het water komt en hoe hoog het zal reiken. Je hebt dus extra ruimte nodig.”

Waterbouwkundehoogleraar prof.dr.ir. Frans Barends is positiever. ,,Maar”, zegt hij, ,,structureel lost het weinig op, want de capaciteit is beperkt. Het is een noodmaatregel; iets wat je achter de hand houdt in geval van calamiteit.”

In het rapport-Luteijn zijn geen alternatieven uitgewerkt voor de noodoverloopgebieden. Vrijling: ,,Zoiets zou je van een eerstejaars op een technische universiteit al niet accepteren. Het rapport presenteert geen keuzes, maar zoekt argumenten bij een beslissing die de politiek feitelijk al genomen heeft.”

Zijn collega Barends vindt de keuze van de drie gebieden voor de hand liggen. ,,Maar ik mis wel een gedegen risico-analyse.”

Commissie-voorzitter Luteijn erkent in interviews dat er maar een minieme kans is dat de overloopgebieden ooit hoeven te worden gebruikt. Hij stelt daar een argument tegenover: als het ooit zo ver komt, en je niet beschikt over overloopgebieden om de overstroming in banen te leiden, kan de schade in tientallen miljarden euro lopen. Barends is het hier mee eens. ,,Zulke grote schade toelaten, dat moet je nooit willen.”

Barends heeft weinig begrip voor de reacties van de tegenstanders, die onder meer stellen dat een volk van dijkenbouwers geen dijken moet gaan doorsteken. ,,Het wordt opgeblazen. De overloopgebieden zijn een noodvoorziening. Water dat een kritiek hoog punt heeft bereikt, gedraagt zich onvoorspelbaar. Als de nood hoog is, moet je daarom alle opties afwegen. Ook die van dijkdoorsteek.”

Vrijling snapt de reacties wel. ,,Deze aanpak is een breuk met het verleden. En je kunt je afvragen of onze aanpak de afgelopen eeuwen werkelijk zo slecht was. Ik denk dat we altijd heel rationeel bezig zijn geweest.”

De gebieden moeten natuurlijk wel tijdig worden geëvacueerd, zegt Vrijling. ,,Vollopen gaat snel. Je kunt bij zo’n overloopgebied niet achteraf zeggen: sorry, de koeien zijn verzopen.”

De beslissing om een gebied te laten overlopen ligt niet bij gemeente of provincie, maar bij Binnenlandse Zaken, zegt de commissie-Luteijn in het rapport. ,,Ze hebben onverkort de aanbevelingen overgenomen van Judith Scholtes”, constateert Vrijling tevreden. Scholtes (TBM) promoveerde begin dit jaar op het onderwerp.