Alain Resnais geldt als één van de belangrijkste representanten van de Nouvelle Vague, de Franse filmbeweging die rond 1960 aan de wieg stond van een groot aantal ‘experimentele’ films.
Zijn eerste lange speelfilm ‘Hiroshima mon amour’ (1959) sloeg in als een bom.
De film die hij twee jaar later maakte, ‘L’Année dernière à Marienbad’, geldt als één van de artistieke hoogtepunten van de Nouvelle Vague. In tegenstelling tot de meeste andere vertegenwoordigers van deze beweging, zoals Jean-Luc Godard, Francois Truffaut, Claude Chabrol, gebruikte Resnais scripts van gerenommeerde schrijvers. Zo schreef Alain Robbe-Grillet het scenario voor ‘L’Année dernière à Marienbad’.
De film speelt zich af in een barok kasteel waarin een man een vrouw ontmoet. Hij claimt dat hij haar vorig jaar heeft gezien in Marienbad, een kuuroord in Tsjechoslowakije, maar zij bestrijdt dat. Gedurende de hele film zijn ze verwikkeld in een spel van herinnering.
De film tart alle conventies van Hollywood. De gebruikelijke tijd-ruimte continuïteit, die de illusie van een chronologisch verloop op de kijker overbrengt, wordt door Resnais volledig ondermijnd. ,,De film is een onweerstaanbaar spel met de waarneming”, jubelde de cineast Ian Kerkhof onlangs in de Filmkrant.
Toen ik de film jaren geleden voor het eerst zag was dat een verpletterende ervaring. Hoe vaak je de film ook ziet, nooit zul je hem volkomen doorgronden. ‘L’Année dernière à Marienbad’ is daarom allesbehalve gemakkelijke kost. Liefhebbers van film moeten dit tegendraads meesterwerkje minstens één maal hebben gezien. Aanstaande zondag 19 februari in het Filmhuis. Aanvang: 14.30 uur. (M.v.d.L)
‘L’Année Dernière à Marienbad’ (Klik voor grotere foto)
Alain Resnais geldt als één van de belangrijkste representanten van de Nouvelle Vague, de Franse filmbeweging die rond 1960 aan de wieg stond van een groot aantal ‘experimentele’ films. Zijn eerste lange speelfilm ‘Hiroshima mon amour’ (1959) sloeg in als een bom.
De film die hij twee jaar later maakte, ‘L’Année dernière à Marienbad’, geldt als één van de artistieke hoogtepunten van de Nouvelle Vague. In tegenstelling tot de meeste andere vertegenwoordigers van deze beweging, zoals Jean-Luc Godard, Francois Truffaut, Claude Chabrol, gebruikte Resnais scripts van gerenommeerde schrijvers. Zo schreef Alain Robbe-Grillet het scenario voor ‘L’Année dernière à Marienbad’.
De film speelt zich af in een barok kasteel waarin een man een vrouw ontmoet. Hij claimt dat hij haar vorig jaar heeft gezien in Marienbad, een kuuroord in Tsjechoslowakije, maar zij bestrijdt dat. Gedurende de hele film zijn ze verwikkeld in een spel van herinnering.
De film tart alle conventies van Hollywood. De gebruikelijke tijd-ruimte continuïteit, die de illusie van een chronologisch verloop op de kijker overbrengt, wordt door Resnais volledig ondermijnd. ,,De film is een onweerstaanbaar spel met de waarneming”, jubelde de cineast Ian Kerkhof onlangs in de Filmkrant.
Toen ik de film jaren geleden voor het eerst zag was dat een verpletterende ervaring. Hoe vaak je de film ook ziet, nooit zul je hem volkomen doorgronden. ‘L’Année dernière à Marienbad’ is daarom allesbehalve gemakkelijke kost. Liefhebbers van film moeten dit tegendraads meesterwerkje minstens één maal hebben gezien. Aanstaande zondag 19 februari in het Filmhuis. Aanvang: 14.30 uur. (M.v.d.L)
‘L’Année Dernière à Marienbad’ (Klik voor grotere foto)
Comments are closed.